 ผมได้สรุปความสำคัญว่า การแบ่งโลกออกเป็น ๘ ส่วนมีความสำคัญในการพยากรณ์ บ้างแล้วในท้ายบทที่ผ่านมา ในตอนนี้จะขอลงรายละเอียดเพิ่มเติมให้เห็นกันอย่างชัดเจนว่า การนำเอา ๘ ส่วนนี้มาใช้เป็นหลักพื้นฐานการพยากรณ์ บรรดาท่านโหราจารย์ท่านทำกันอย่างไร ในเบื้องต้นของการแบ่งโลกออกเป็น ๘ ส่วน ท่านได้นำมาเขียนเสียใหม่โดยการลากเส้นตรงคู่ขนาน ๒ เส้น จากซ้ายไปขวาให้มีระยะห่างกันพอสมควร ที่จะลงดาวประจำตำแหน่งแต่ละส่วนได้ แล้วลากเส้นคู่ขนาดอีกคู่หนึ่งตัดกับเส้นคู่ขนาดเดิมเป็นมุมฉาก ความห่างของเส้นคู่ขนานเท่าเดิม ก็จะเกิดส่วนแบ่ง ๘ ส่วนขึ้น ๘ ส่วนนี้ ถ้านับทิศก็ได้ ๘ ทิศ
กำหนดเอาทางซ้ายมือเป็นทิศเหนือ ทางขวามือเป็นทิศใต้ ด้านบนสุดเป็นทิศตะวันออกตรง ล่างสุดเป็นทิศตะวันตก ที่เหลือนอกนั้นคือทิศเฉียง คือตะวันออกเฉียงเหนือ ตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันตกเฉียงเหนือ ตะวันตกเฉียงใต้
ในทิศเฉียง พอนำมาใช้ในการพยากรณ์ ถูกกำหนดให้เป็นที่สถิตของดาวบาปเคราะห์หรือดาวที่ให้โทษครอบครองเป็นเจ้าของพื้นที่ เริ่มที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นดาวอาทิตย์ ๑ ตะวันออกเฉียงใต้ ดาวอังคาร ๓ ตะวันตกเฉียงใต้ ดาวเสาร์ ๗ ตะวันตกเฉียงเหนือ ราหู ๘ ทิศตรงคือตะวันออก เป็นดาวจันทร์ ๒ ทิศใต้คือดาวพุธ ๔ ตะวันตกตรงคือดาวพฤหัสบดี ๕ ทิศเหนือคือดาวศุกร์ ๖
เมื่อทุกพื้นที่มีดาวครอบครองเรียบร้อย ท่านบูรพาจารย์ก็เรียกเสียใหม่ว่า “ทักษา” แต่ผมเรียกว่า “ดวงทักษา” เพราะดวงทักษานี้เป็นส่วนที่ใกล้ชิดมากกับดวง ๑๒ ราศีจักร เพียงลากเส้นตรงแบ่งกึ่งกลางของทิศเฉียงทั้ง ๔ ทิศ ออกไปทิศละเส้น ก็จะกลายเป็น ๑๒ ส่วนหรือ ๑๒ ราศีจักรทันที |
