 เมื่อประมาณสัก ๓๐ ปีเห็นจะได้ ตอนนั้นผมเพิ่งเรียนรู้โหราสาดใหม่ ๆ มีวันว่างอยู่วันหนึ่งไม่รู้จะไปเดินเตร็ดเตร่ที่ไหน จึงไปยังสมาคมโหรสมาคมหนึ่งที่ดังเป็นอันดับหนึ่งในสมัยนั้น ที่ทำการตั้งอยู่หน้าวัดพอดี ก่อนที่จะข้ามถนนไปยังตัวตึกของสมาคมฯ ผมได้เข้าไปในอุโบสถ เพื่อกราบนมัสการพระประทานอันถือว่าเป็นตัวแทนขององค์สมเด็จพระบรมศาสดาเพื่อเป็นสิริมงคล
หลังจากนั้นก็แวะเข้าไปยังห้องโถงของที่ทำการซึ่งเป็นทั้งห้องเรียนห้องประชุมไปในตัว จำได้ว่ามีกระดานดำอยู่แผ่นหนึ่งแขวนอยู่ในระดับพอดีที่จะเขียนอะไร ๆ ได้ มีท่านโหราจารย์กำลังบรรยายเกี่ยวกับวิชาการโหราสาดอยู่พอดี ในตอนนั้นผมยังใหม่ และไม่เคยคลุกคลีในวงการโหรมาก่อน จึงไม่รู้ว่าใครเป็นใคร แต่ก็คิดในใจว่าคนที่สามารถขึ้นไปยืนอยู่บนแท่นหน้าห้องใกล้กระดานดำได้ ต้องเป็นผู้มีความรู้ดีกว่าผมแน่นอน
วันนั้นผมเลือกนั่งแถวหลัง ๆ เพราะยังเกรงความผิดที่ตนเองยังไม่ได้เป็นสมาชิก แต่ก็แอบเข้ามาฟังการเรียนการสอน
นั่งสงบเสงี่ยมอยู่ได้ไม่นานผมต้องสะดุ้งเมื่อมีคนเข้ามาสะกิดไหล่ ผมหันมามองด้วยความรู้สึกเสียววูบ? เพราะเกรงเขาจะจับได้ว่าเป็นคนนอกเข้ามาแอบฟังการบรรยาย เมื่อหันไปมอง เขาเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีพอสมควร ผมมองหน้าด้วยสายตาที่ระแวดระวังอยู่แล้ว เขากลับถามผมว่า ผมเรียนโหราสาดมานานแค่ไหน ผมก็ตอบไปตามตรงว่าไม่นาน เขากลับถามย้อนมาอีกว่าแล้วพี่ผูกดวงเป็นหรือยัง? ผมก็บอกว่าผูกเป็นแล้ว เห็นเขาก้มหน้าเล็กน้อยพร้อมพูดเหมือนบ่นว่า เขาเรียนมาปีหนึ่งแล้วแต่ยังผูกดวงไม่เป็นเลย
เรียนโหราสาดมา ๑ ปียังผูกดวงไม่เป็น? ตรงนี้แหละครับที่กระแทกความรู้สึกผมเข้าอย่างแรง ตั้งใจเอาไว้เลยว่าผ่านสัจจะ ๕๐๐๐ ดวงเมื่อไร กูจะสอนให้ผูกดวงเป็นในทันที หรือหากใครยังมีเครื่องมือไม่พร้อม เข้าเรียนครั้งที่ ๒ ต้องผูกดวงเป็น เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง และทุกวันนี้ผมก็ทำอย่างนั้น คือครั้งแรกที่พบกันในห้องเรียนจะแนะนำเรื่องพื้น ๆ ให้รู้หลักสำคัญว่าโหราสาดมันมาอย่างไร แก่นมันอยู่ตรงไหน จะไม่ยกเอากระพี้มาสอนลากยาวกันเป็นปีอย่างที่เคยเห็นมา
เพราะผมมาคิดว่าการเรียนโหราสาดเหมือนกับการเรียนสอนขับรถยนต์ จะมานั่งเรียนทฤษฎีการทำงานของคลัช เบรค เกียร์ พวงมาลัยและอื่น ๆ มันจะสู้การเรียนแบบขึ้นนั่งหลังพวงมาลัยแล้วทำตามครูบอกได้อย่างไร อย่างมากเครื่องดับสักครั้ง ๒ ครั้งรถก็ออกวิ่งได้ แบบนี้เกิดความมันส์ในอารมย์กว่า
ดังนั้น “โหราสาด” (ฉบับเรียนรู้โดยไม่ต้องถาม) เล่มนี้ผมจะพยายามสุดความสามารถ ที่จะลดความสงสัยของท่านผู้สนใจให้เหลือน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือเมื่อท่านผู้มีเกียรติได้อ่านไปคิดไปและลงมือทำตามที่ผมบอก เหมือนท่านขึ้นไปนั่งหลังพวงมาลัยเรียนขับรถยนต์ ผมกล้ารับรองว่าท่านจะต้องเป็นนักพยากรณ์ที่อย่างไม่เอาไหนแล้วต้องดีกว่าผมแน่นอน |
